Rozdział 6 cz.2

Nie, sry, rozdział bedzie dłuższy niż myślałam XD

- No! To siedź grzecznie i słuchaj! Żeby się przemienić, musisz tylko pomyśleć o tym i tego chcieć...
"No nie, błagam... mamy wakacje. Wara mi stąd z tą teorią!" pomyślał i wyraźnie znudzony, siedział oparty na trawie, a Kagari mu pokazywała i tłumaczyła kolejne etapy przemiany.
-... jednak, możemy się tez przemieniać w zwierzołaki, np. wilkołaki, kotołaki, lisołaki... tu trzeba wypowiedzieć formułę, którą mówi się przy pierwszej przemianie... Słuchasz mnie w ogóle?!
- T-tak! Oczywiście! - krzyknął Shun
Popatrzyła się na niego podejrzliwie.
- Ey, a nie możemy przejść do przemiany? - spytał
- Teraz jest nudno, żeby potem było łatwiej. Myślisz, że chcę cię tym katować? Sama to przeszłam w wieku 5 lat! Uczyłam się całe wakacje, a potem jeszcze poszłam do szkoły! Ale spokojnie... na twoim poziomie rozwoju, zajmie to tydzień.
- Uff... jakieś pocieszenie...
Kontynuowała, a Shun starał się jej słuchać, bo wiedział, że ona w cale nie musi tego robić, to niech chociaż trochę satysfakcji z tego wyciągnie. Z tego, że będzie mógł się przemieniać. Słońce, pola rozciągające się po horyzont i wiatr w sierści. To były jego oczekiwania co do tego.

Minął tydzień. Dokładnie 6 dni i 13 godzin. Kagari była dumna z tego, jak szybko się uwinęli. Nareszcie mogli przejść do tego najfajniejszego momentu.
Było słonecznie, wiał lekki wiatr. Spotkali się na polu... a raczej łące porośniętej kwiatami.
- A teraz patrz - powiedziała.
Futro czarne jak noc. Oczy przenikliwe i zielone jak polna trawa. Pazury ostre, jakby miały pociąć stal, a ogon długi jak lina... Czarna Pantera!
Kiedy to mówiła, poruszała wolniej ustami, a głos jakby wydobywał się z oddali. Wiatr mocniej zawiał, a ją zaczęły otaczać jasne pierścienie, a ona sama zaczęła się świecić. Zmieniła trochę kształt na bardziej zwierzęcy, wyszedł w rezultacie taki... kotołak...
- No, w każdym razie, masz wymyśleć coś takiego. - Jej głos był bardziej aksamitny niż normalnie. Ogarnęło ją światło i była z powrotem człowiekiem.
Shun po chwili zamyślenia, powiedział:
- Ok, myślę, że powinno wystarczyć.
Futro powiewające jak zboże na wietrze. Oczy żółto-zielone, mogące przejrzeć wszystko na wskroś. Pazury ostre, zagięte, a ogon długi na metr... Beżowa Pantera!
Działo się z nim dokładnie to samo, co z Kagari. Skutkiem tego był kotołak o blond sierści. Otworzył oczy i... jakby rzeczywiście widział więcej. Obraz był jak w soczewce, ale widział dokładnie każdy szczegół.
- Ty... nosisz spinkę?! - spytał zaskoczony
- Taak.- zaśmiała się i zdjęła kapelusz - To spinka po mojej babci, zawsze ja noszę pod kapeluszem, bo jest obciachowa, ale wiele dla mnie znaczy...
- Och, nie jest obciachowa, jest ładna. - powiedział z uśmiechem - Ey, jak teraz wrócić?
- Za pierwszym razem potrzebujesz impulsu od innego zmiennokształtnego. Niestety... w naszym wieku jest to... pocałunek. W usta.
- S-serio...?! - Zaczął, ale nie dokończył. Czuł tylko na swych wargach, ciepło jej ust. To było... przyjemne. Nagle obraz zasnuł się światłem i kiedy powrócił, był człowiekiem. Jednak Kagari już tam nie było.

pozdro, najdłuższy rozdział :P Mam nadzieję, że się podobało ^^